أعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الحمدلله ربّ العالمین والصلاة والسّلام علی خیر خلقه أشرف بریته ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و عَلی جمیع الانبیاء وَالمُرسَلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لَعنة الله عَلی اعدائهم أجمعین.

اظهار ارادت کنید خدمت قطب عالم امکان حضرت ولی عصر «ارواحنافداه» با یک صلوات.

بحث دیروز ما راجع به جملۀ چهارم وصیت امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه» بود. «الله الله فی الجهاد بأموالکم و أنفسهم و ألسنتکم»، شما را به خدا، ‌شما را به خدا،‌ جهاد در راه خدا داشته باشید، هم با مالتان، هم با جانتان، هم با اموالتان.

بحث این بود که ما اگر اسلام عزیز داریم، مرهون جهاد مسلمانهای صدر اسلام است. آنها با جان و زبانشان توانستند با نبود امکانات، اسلام عزیز را پیروز کنند و بالاخره توانستند یک نشانه و درجه از خدا بگیرند و آن سورۀ‌ نصر بود.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌

إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ‌ (1) وَ رَأَیتَ النَّاسَ یدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجاً (2) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّاباً (3)

دیروز می‌گفتم در همۀ عمر واجب است که به یاد افراد صدر اسلام باشیم. مسلّماً اگر جهاد جانی و جهاد زبانی آنها نبود، اسلام را نابود کرده بودند. یکی دشمن عرب یعنی کفار قریش یکی هم یهودیها از پشت سر، و بالاخره کفار قریش یکی و یهودیها مجموعاً هشتاد و چهار جنگ برای مسلمانها جلو آوردند و با کمک خدا اما همت خودشان و با نصرت خدا اما با ایثار و گذشت و فداکاری خودشان توانستند دشمن را نابود کنند، یعنی هم قریش و هم یهودیها، و بالاخره یک اسلام که پیغمبر اکرم می‌خواست و حلقۀ‌ خانۀ خدا را گرفت و آن وحدت را خواند که: «لا اله الاّ الله وحده وحده أنجز وعده و نصره عبده». لذا ما باید به یاد این مسلمانها باشیم. علاوه بر اینکه الگوبرداری می‌کنیم و علاوه بر اینکه به وصیت امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه» عمل کنیم، در مجالسمان خیلی به یاد آنها باشیم. دعا و استغفار و نماز برای آنها خیلی داشته باشیم.

دوم چیزی که باید خیلی به یاد آن باشیم و دشمن همیشه می‌خواسته نابود شود، قیام حسین است. اگر قیام امام حسین و اگر اسارت عیال نبود، حتماً از نظر همه الان اسلام نبود. اسلام مبدّل شده بود به شاهنشاهی، نظیر صعودیها و صهیونیسم الان. امام حسین «سلام‌الله‌علیه»‌ با عدۀ کم اما با گذشت و ایثار و فداکاری توانست اسلام عزیز و تشیع را زنده کند.

دیروز گفتم الحمدلله یاد حسین را زیاد داریم، اما باید بیش از اینها باشد. فقط روضه و نوحه و مصیبت نباشد بلکه به یاد امام حسین و به یاد گذشت و ایثار و فداکاری امام حسین و عیالش باشیم و به یاد اینکه چه کردند که توانستند پیروز شوند. چه کردند توانستند بنی‌امیه را نابود کنند. بنی‌امیه که حرف اول را در اسلام می‌زدند، کارشان رسید به آنجا که آخرین آنها مروان بود. ما ایرانیها یعنی مسلم خراسانی با نیروهایش آمدند و کم کم رسیدند به شام و این بیچاره بدبخت فرار کرد و از این خرابه به آن خرابه رفت. خواست بول کند و سوار شود و فرار کند. مسلم خراسانی او را گرفت. عربی در آنجا گفت «ذهبت الدولة‌ بالبولة». بنی‌امیه با آن سلطنتش و با آن وضع افتخارآمیزش، اما رسید به آنجا که او را گرفتند و به قول این عرب «ذهبت الدولة‌ بالبولة». بعد او را آوردند نزد مسلم خراسانی و او زبان درازی کرد. دستور داده شد زبانش را ببُرند. زبانش را بریدند و دور انداختند. یک گربه آنجا بود،‌زبان را برداشت و رفت. کسی آنجا بود و گفت «لا اله الاّ‌الله». مسلم خراسانی به او گفت الان موقع گفتن این حرف نبود. دشمن خدا را نابود کردند و بنی‌امیه را نابود کردند. گفت دو سه هفتۀ قبل این آقا روی همین تخت نشسته بود. غلامش در مقابلش زبان درازی کرد. دستور داد زبانش را بریدند و دور انداختند و این گربه آن زبان را خورد. چند وقت طول نکشید که ظلمش به خودش رسید و زبانش قطع شد و دولتش غصب شد و بالاخره بنی‌امیه نابود شد به واسطۀ قیام امام حسین و به واسطۀ‌ اسارت زینب.

راجع به امام حسین «سلام‌الله‌علیه» اینگونه بررسی‌ها باشد. تحلیل سیاسی و تحلیل نظامی باشد. البته عزاداری و گریه برای حسین «سلام‌الله‌علیه» به جا و عالیست، اما عالیتر یاد امام حسین است و اینکه چه کرد که پیروز شد. چه شد که توانست بنی‌امیه را نابود کند. اسارت زینب و اسارت عیال چه فایده‌ای برای اسلام عزیز داشت. اگر قیام حسین و اسارت عیال نبود، حتماً اسلام نابود شده بود.

یزید در مجلسش داد می‌زد و می‌گفت

عِبَتْ هاشِمُ بِالْمُلْکِ فَلاَ *** خَبَرٌ جاءَ وَ لاَ وَحْىٌ نَزَلْ

پیغمبر اکرم و بنی هاشم و مسلمانهای صدر اسلام با مردم بازی کردند و الاّ نه وحی هست و نه پیغمبری هست و نه اسلام و معادی هست.

قیام امام حسین و اسارت زینب و اسارت عیال این آتش را خاموش کرد. لذا در این باره‌ها باید خیلی صحبت کنیم و این جملۀ امیرالمؤمنین را معنا کنیم و تطبیق دهیم بر قیام حسین و اسارت زینب. «الله الله فی الجهاد بأموالکم و أنفسکم و ألسنتکم»، مثل امام حسین امر به معروف و نهی از منکر، مثل حسین آمادگی برای شهادت و برای زنده شدن اسلام عزیز و برای زنده شدن تشیع. معاویه و مخصوصاً یزید که آدم خُلی بود جداً تصمیم گرفته بودند که اسلام عزیز نباشد. تصمیم گرفته بودند که اسلام تابع روم شود. آن وقت روم مثل امریکای الآن،‌تمدنی داشت. خیلی از کارهای رومیها را معاویه و یزید در میان مسلمانها آورده بودند و بالاخره رنگ دشمن به مسلمانها داده بود و زمزمه اینکه ما باید تابع رومیها باشیم و باید دست از اسلام برداریم و باید یهود را به رسمیت بشناسیم و بالاخره ممالک اسلامی، رومی شود. مثل الان که دشمن همین تصمیم را دارد. با اختلافات بیهوده‌ای که ما داریم، دشمن بارها گفته. دشمن الان مخصوصاً یهود و آمریکا و استکبار جهانی، پشت به پشت یکدیگر کرده است که اسلام عزیز نباشد. پشت به پشت یکدیگر کرده است که مخصوصاً تشیع نباشد. پشت به پشت یکدیگر کرده است که این جمهوری اسلامی رسم و اسمی نداشته باشد. متأسفانه آنچه الآن کار می‌کند اختلاف انداختن در میان خودمان است تا به جان هم بیفتیم و او بتواند اسلام و تشیع و این جمهوری اسلامی را نابود کند.

در زمان امام حسین «سلام‌الله‌علیه» چنین شده بود. امام حسین قیام کرد. می‌فرمودند: «إن ‌الله شاء إن ‌یراک قتیلا»، خدا می‌خواهد و من باید قیام کنم برای اینکه اسلام را زنده کنم. به امام حسین می‌گفتند خودت برو و لشکرت برود چرا زن و بچه را می‌بری. می‌فرمود: «انّ ‌الله شاء ان یراهنّ سوایا»، اینها پشتوانۀ محکم من هستند. اینها باید با من باشند و سفر شام را پشت سر بگذارند و بالاخره به جای اینکه اسلام نابود شود، بنی‌امیه نابود شود. به قول آن عرب به اندازه‌ای مسخره آمیز بود که آن ممالک آنچنانی «ذهبت الدولة بالبولة». امام حسین و عیال حسین این کار را کردند. ما باید بدانیم این عزاداریها خیلی مهم است اما باید مواظب باشیم که عزاداریهای ما اسلام عزیز را زنده کند. این عزاداریهای ما هدف امام حسین را زنده کند. این عزاداریهای ما هدف زینب و هدف امام سجاد در مسجد شام را زنده کند. علی کل حال همۀ ما باید بیش از اینها به یاد امام حسین باشیم. الحمدلله پروردگار عالم به ما نعمت داده است و این عزاداریها در ایران خیلی خوب است و جان دارد. الحمدلله کوبندگی خوبی دارد و عالی توانسته است مخصوصاً در این چهل ساله کار کند، اما بدانید که عالیتر اینست که ما راجع به هدف امام حسین و راجع به اسلام عزیز و راجع به هدف زینب و راجع به هدف اسارت این بچه‌ها و راجع به اینکه اسلام به این چیزها زنده شد و اگر شهادت و اسارت نبود، حتماً معاویه و مخصوصاً یزید کار خودش را می‌کرد. نتیجه هم اینکه اگر ما کار امام حسین را نکنیم و اگر ما هدف امام حسین را زنده نکنیم، دشمن تصمیم گرفته است همینطور که یزید و معاویه می‌خواست اجنبی را به جای اسلام بیاورد و رومیها را به جای اسلام بیاورد، الان دشمن می‌خواهد صهیونیسم و خود آمریکا را جای تشیع و جمهوری اسلامی بیاورد و همه این جملۀ امیرالمؤمنین را باید در ذهن داشته باشند که «الله الله فی الجهاد، بأموالکم و أنفسکم و ألسنتکم». همه باید مهیا باشند برای زنده کردن اسلام. بدانیم دشمن الان روی اختلاف ما و به جان هم افتادن ما خیلی کار می‌کند برای اینکه ما را به جان هم بیندازد و کار خودش را انجام دهد و کار خودش نابود کردن اسلام عزیز است. کار خودش نابود کردن امام حسین و نابود کردن تشیع است. کار خودش نابود کردن این نظام جمهوری اسلامی است. امیرالمؤمنین به ما قسم داده «الله الله فی الجهاد»، شما را به خدا قسم شما را به خدا قسم بیدار شوید. اسلام عزیز و تشیع و جمهوری اسلامی را صد در صد با هر امکانی که می‌توانید، زنده نگاه دارید و بدانید که دشمن اسلام و تشیع و نظام را هدف گرفته است.

‌نسئلک اللّهم و ندعوک باسمک العظیم الأعظم الأعز الأجل الأکرم

بامام زماننا، یا الله

یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلوبنا علی دینک