بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ
رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَ يَسِّرْ لِی أَمْرِی وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِی يَفْقَهُوا قَوْلِي
یکی از امتیازهای امام حسین«سلام‌الله‌علیه» که امتیاز بالایی هم هست، تربت حسین«سلام‌الله‌علیه» است. اولاً سجده کردن بر تربت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» ثواب نماز را هفتاد برابر می‌کند. تسبیحات حضرت زهرا با تسبیح تربت هفتاد برابر می‌شود. اما مهم‌تر از این، اینکه نمازهای ما نمازهایی نیست که مورد قبول خدا باشد. هم گناه داریم، هم صفات رذیله داریم و هم نماز معمولاً برای ما لذتبخش نیست و نماز برایمان سنگین است؛ لذا نمازهای ما، یک گردوی پوچی بیش نیست. ما باید این نمازها را به خدا بقبولانیم. از جمله چیزهایی که به‌واسطۀ آن نماز ما مورد قبول واقع می‌شود، نمازخواندن روی مهر کربلاست. در رساله‌های عملیه هم فقها نوشته‌اند و روایت نقل کرده‌اند که هفت پرده را می‌درد و این از نظر عرفان اسلامی معنای دقیقی دارد. یعنی این نماز باید برود در محضر خدا تا جایی که خدا قبول کند. در روایت می‌خوانیم نماز می‌رود و عالیست اما در آسمان اول، دربان آسمان اول آن را برمی‌گرداند. مثلاً می‌گوید این غیبت کرده و نمی‌شود نمازش بالا رود. همچنین در آسمان دوم بعضی اوقات دربان آن را برمی‌گرداند تا آسمان هفتم و تا برود در محضر خدا. اگر مهر کربلا با این نماز باشد و تسبیح کربلا با این نماز باشد، این نماز از آسمان اول و دوم می‌رود تا برسد در محضر خدا و خدا به واسطۀ این تربت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» نماز ما را قبول می‌کند. چنانچه صلوات در نماز، صلوات در رکوع و سجده و صلوات بعد از نماز، مورد قبول خدا می‌شود. در دعایمان نیز همین است. در روایات داریم اگر می‌خواهی دعایت مستجاب شود، اول صلوات بفرست و بعد دعا و بعد صلوات، تا اینکه خدا به واسطۀ این دو صلوات، دعای تو را مستجاب کند؛ لذا سجده روی تربت امام حسین و تسبیح از آن، برای نمازهای ما خیلی مفید است و هیچ تربتی و حتی تربت پیغمبر اکرم یا مهری که از خاک مشهد درست شود، ممکن است کسی تبرک و تیمّن کند، اما آنچه مورد شفاست و سجده کردن بر آن مورد قبولی است، مختص به امام حسین است. ما نباید به هیچ خاکی غیر خاک امام حسین«سلام‌الله‌علیه» و غیر خاک کربلا تبرک کنیم؛ لذا بعضی اوقات در بقیع عواطف گل می‌کند و مقداری خاک برمی‌دارند، از جهاتی غلط است. برای اینکه سفارشی روی خاک بقیع نشده نه اینکه اشکال داشته باشد، بلکه نتیجه ندارد. آنچه نماز به واسطۀ آن قبول می‌شود، تربت امام حسین است. این اختصاص از امام حسین است، یعنی خدا این اختصاص را به پیغمبر و امیرالمؤمنین و سایر ائمه«سلام‌الله‌علیهم» نداده است، بلکه این اختصاص را به امام حسین«سلام‌الله‌علیه» داده است.
یکی هم اینکه این تربت شفای دردهای ناعلاج است. اگر به راستی انسان با عقیده و با خلوص کمی از تربت أبی عبدالله الحسین«سلام‌الله‌علیه» بخورد، دردهای بی‌درمان را شفا می‌دهد. این به تجربه اثبات شده است و زیاد روی آن پافشاری شده است. حتی روایت می‌خوانیم که شخصی آمد خدمت امام صادق«سلام‌الله‌علیه» و گفت یابن رسول الله! درد ناعلاجی دارم. فرمود چرا استشفای تربت جدّم امام حسین نمی‌کنی. روی این تربت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» خیلی سفارش شده است. هم در روایات سفارش شده و هم به تجربه اثبات شده است. من خیلی افراد را سراغ دارم که با تربت امام حسین دردهای خیلی سنگین را استشفا کرده‌اند.
استشفا به تربت امام حسین کنید. من زیاد دیدم که دردهای بی‌درمان به واسطۀ تربت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» شفا یافته است؛ لذا گاهی برای استشفا تربت خوب داشته باشید. البته تفاوتی نمی‌کند. برای اینکه خاک کربلا تربت است و چهار فرسخ در چهار فرسخ تربت است و از هرکجا بردارند طوری نیست. البته هرچه نزدیک‌تر باشد، بهتر است. بعضی اوقات از خود صحن یا حرم خاک پیدا می‌کنیم. بالاخره چهار فرسخ در چهار فرسخ تربت امام حسین است و از هرکجا بگیرند طوری نیست. بنابراین این مهرها را از هرکجا درست کرده باشند، تربت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» است و این چیزهایی که گفتم هم برای شفا و هم برای قبولی نماز در آن هست. بنابراین گاهی این کار را بکنید. مثلاً روز عید فطر در میان بزرگان رسم است که قبل از اینکه افطار کنند، کمی تربت می‌خورند. البته خیلی کم، یا در آب بریزند و یا دستشان را روی تربت بزنند و با وضو روی زبان بمالند و این خیلی برای شفای سال و برای اینکه مریض نشویم، گاهی این تربت امام حسین را بخوریم. استشفا به امام حسین«سلام‌الله‌علیه» و استشفا به تربت امام حسین و استشفا به عزای امام حسین«سلام‌الله‌علیه» و استشفا به گریه‌ها برای امام حسین. «شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُور»؛ این دل ناپاک ما به واسطۀ گریه برای امام حسین شفا پیدا می‌کند.
در این دهه خیلی کار کنید و این گریه‌ها خیلی کار می‌کند. این دردهای اجتماع ما به واسطۀ این عزاداری‌ها خوب می‌شود. آتش می‌آید اما همین دهه این آتش را خاموش می‌کند. برای خودتان و برای خانواده‌تان و برای شهرتان و برای اجتماع و ایرانتان در این دهه خیلی می‌توان کار کرد و این گریه‌ها خیلی کار می‌کند. امام حسین«سلام‌الله‌علیه» این گریه‌ها را خیلی دوست دارد. آقا امام زمان این گریه‌ها را خیلی دوست دارد.
و صلّی الله علی محمّد و آل محمّد
[1]. مکارم الاخلاق، ص 302.
[2]. مصباح المتهجد، ج 2، ص 734؛ رسالۀ توضیح المسائل، مسئله 864.
[4]. ر.ک: کامل الزیارات، ص 274 تا 286.