سوال :
جعفر بن
محمّد از پدرش، از جدّش از عليّ بن أبيطالب عليهم السّلام نقل ميكند كه
آن حضرت از پيغمبر اكرم «صلّي الله
عليه وآله وسلّم »شنيد كه فرمود: «اي علي
تو را وصيّت ميكنم به اموري و بر آن مواظبت نما، كه تا وقتي بر آن
مواظبت كني در خير و سعادت خواهي بود.» سپس حضرت چند مورد را ذكر فرمودند تا
به اينجا رسيدند: «يا علي! بر زنان جمعه و جماعت، اذان و اقامه، عيادت
مريض، تشييع جنازه و هروله بين صفا و مروه، دست كشيدن به حجر الاسود (به
هنگام ازدحام كه موجب برخورد بين زن و مرد ميگردد)، همچنين تراشيدن موي
سر نيست. زن نبايد قضاوت كند، و مورد مشورت نبايد قرار گيرد، و ذبح جز در وقت
ضرورت نبايد بكند، و تلبيه (لبّيك اللّهمّ لبّيك) نبايد بلند بگويد، در كنار
قبر نايستد و خطبه (روز جمعه) را نشنود، ازدواج را خود به عهده نگيرد، از
خانه بياذن شوهر بيرون نرود و اگر برود خدا و جبرائيل و ميكائيل او را لعنت
كنند و از خانه شوهر چيزي جز با اجازه
شوهر نبخشد، و شب را نخوابد در حالي كه شوهر بر او خشمگين باشد، اگر چه شوهر
به او بدي كرده باشد» و تا آخر.
چرا بعضی از
قسمتهای اين حديث با فقه امروز مغایرت دارد؟ مثل حضور در نماز جمعه و جماعت و همچنین
رفتن به تشییع جنازه و عیادت مریض و ... لطفا توضیح فرمائيد.
پاسخ:
اگر بيرون
رفتن زن از خانه و لو براي جمعه و جماعت و امور ديني موجب فساد اخلاقي شود، بايد
نرود و عبادت او در خانه بهتر است. ولي اگر فساد اخلاقي نداشته باشد، بيرون رفتن
او بهتر است. و آنچه گفته شد، جمع ميان روايات است که فتواي مراجع نيز ميباشد.